De dag van onsterfelijkheid

31 oktober tot 1 nov – Samhain – Halloween – La dia de los muertos – allerheiligen

Een artikel waaruit maar weer eens blijkt dat we door vele decennia in uiteenlopende landen, religies en cultuur allemaal hetzelfde verhaal vertellen, in een andere taal. Het verhaal dat wij één zijn met en éénder als de natuur van de aarde, de kosmos en elkaar. Dat we allen bestaan uit niet vergankelijke, steeds veranderende energie.

En wie het verhaal van eenheid en onsterfelijkheid kent, doet een ander geen pijn omdat hij zichzelf daarmee pijn doet. Vecht niet om verschillen in geloof maar heeft respect voor overeenkomsten. Is onbevreesd voor verlies, omdat alle energie slechts altijd verandert.

 

De herkomst van Halloween, Samhain, la dia de los Muertos en Allerzielen.

Deze feestdagen behoren tot verschillende culturen en tradities wereldwijd verspreid en toch hebben ze allen dezelfde elementen: vuur – onheil / de dood – doden herdenken – terugkeren uit de dood. Zelfs in Egypte en in de Griekse Mythologie zijn er verwijzingen naar deze dag van onheil en dood. In mijn beleving moet er dan iets zijn dat dit alles verbindt.

Ik neem jullie mee naar de oorsprong van dit fenomeen, dwars door eeuwen en eeuwen tijd, langs legendes uit vele culturen waar we de overeenkomst vinden met aardse en kosmische gebeurtenissen.

 

31 oktober is op dit moment in Nederland vooral bekend om Halloween. Overgewaaid uit de US waar de kinderen hun angsten overwinnen voor heksen, dracula, skeletten en enge muziek om zich te verwennen met snoep. In feite een symbolisch ritueel om de angst voor de dood onder ogen te zien en daarvoor beloond worden.

 

 

In het christendom is er rondom deze datum Allerheiligen en Allerzielen waarbij dode geestelijken en de dag daarna de doden herdacht worden met het vuur branden van een kaars. Sommigen vieren het nu ook op 11 november, maar de oorspronkelijke datum was 1 november.

 

In het Keltisch jaarwiel is dit het nieuwjaar. Het Keltisch jaarwiel is afgestemd op de standen van de zon zoals de soltices (langste en kortste dag licht), de equinoxen (dag en nacht even lang), de maan, gebeurtenissen in de natuur en in de kosmos en op de windrichtingen.

 

Samhain markeert de echte winter. Het is het moment dat de bomen de levensenergie in zichzelf terugtrekken en de laatste dode bladeren laat vallen. Het is als een bezinnen, een verstilling voor dat het nieuwe leven komt, een nieuw begin. In de natuur, maar ook symbolisch als in de tree of life en al het leven. De cyclus van dood en terugkeren uit de dood/ hergeboorte.

 

Een feest dat vergezeld wordt van offervuren om de goden en wezens van ‘de andere wereld’ gunstig te stemmen en waarin de laatste oogsten nog gevierd worden. De Kelten hebben een maankalender en baseerden daar hun feesten op. Dus Samhain viel oorspronkelijk niet altijd op dezelfde datum.

 

De Kelten geloofden ook dat de sluiers rond deze tijd op zijn dunst zijn met ‘de onderwereld’ of de feëenwereld en dat de doden op deze dag konden terugkeren.

 

Ditzelfde geloof is er in Mexico waar deze dag bekend als la Dia de los Muertos, de feestdag waarbij de doden herdacht worden en gevierd wordt dat de doden terugkeren en op bezoek komen.

 

In Mexico is echter een heel ander klimaat en is deze associatie met de winterse sapstromen van de boom niet, de dode bladeren die vallen of de laatste oogst. Deze feestdag heeft daar zijn oorsprong in de Azteken waar we de legende van Mictecacihuatl vinden. Ze regeerde met haar man in de onderwereld/ dodenwereld waar ze de botten van de doden met elkaar mixte en deze weer terugbracht naar het land van de levenden en zo een nieuw mens of zelfs nieuw ras in de wereld zette. En vermoedelijk gaat de mythe nog veel verder terug naar de Maya’s die meer in de tijd van de Kelten leefden.

 

Waar komt deze overeenkomst dan vandaan?

Veel van onze belangrijke religieuze feesten uit het christendom, Jodendom en de Islam, de feesten van paganisten, kelten, het oude Egypte, druïden en de azteken, maya’s en overtuigingen uit het boeddhisme of stromingen uit het moderne New Age zijn allemaal te herleiden naar een gemeenschappelijke gebeurtenis in de natuur. Ik noemde al de zon en de maan maar ook andere kosmische gebeurtenissen zijn van belang. Zo vertelde ik in een ander artikel al over het belang van Sirius.

 

Ik ging op zoek naar wat de kosmos ons vertelt ten tijde van Samhain. Een diepe graaftocht, want ook al is er al veel te vinden over Samhain en la dia de los muertos, vele mensen weten gewoonweg de oude kennis niet meer en er is ook veel copy-paste werk en misinformatie te vinden.

 

De ster Algol

In de kosmos is er op deze dag de heliacale opkomst van de ster Algol. Heliacale opkomst betekent dat de ster zelf niet beweegt (fixed star), maar dit lijkt zo door de stand van de zon of door andere sterren of planeten. Die is op deze dag fel door de steeds herhalende eclipse met nog twee andere sterren in een bepaalde cyclus. In die cyclus gaat de ster van helder naar lichter totdat deze dooft, om weer helder te verschijnen. Daarom lijkt het alsof deze ster steeds “sterft” en weer terugkeert.

 

Algol is een ster in het sterrenbeeld Perseus, het ‘oog’ in het tot monster omgevormde Medusa met slangen als haren uit  de Griekse Mythologie. Perseus doodde Medusa door haar hoofd af te hakken. Desondanks versteende ze nog steeds iedereen die in haar oog keek. Alles wordt koud, kil, groeit niet meer, gaat dood…..

 

Van een 3200 jaar oude papyrus rol is bekend dat de oude Egyptische priesters deze ster en die steeds terugkerende eclipse monitorden en markeerden in hun kalender in combinatie met de maanfases. De energie van deze ster had volgens hen invloed op de dagelijkse gang van zaken. Het was een dag geassocieerd met onheil, dood en verderf waarop je maar beter niets kon ondernemen.

 

Algol werd geassocieerd met de persoonlijkheid die het ene moment lief en kalm kan zijn en het andere moment woedend en verwoestend. Het verhaal van Hathor, de liefdevolle creator en dochter van Ra (de zon) veranderde in Sekhmet,  de leeuwengodin die op een dag de mensheid wilde verwoesten met haar vuurkracht als ze niet leefden volgens de liefdevolle principes van Ra. Verhalen over het ‘wegbranden’ of sterven van Egostukken en ‘lichter herboren’ worden. Maar er zit nog meer achter……

 

Het complete plaatje: De oorsprong rond -1300

Maar toch is Algol niet het hele verhaal. Deze ster wordt lichter en feller in een terugkerende cyclus van enkele dagen. Het lijkt meer een verwijzing naar iets anders, een gebeurtenis lange tijd geleden die verklaart waarom het dwars door tradities, cultuur en natuurverschijnselen heen de associatie met doden heeft. Ik vind het antwoord in de verbondenheid van de vuurkracht van moeder aarde, met het licht van de zon en de maan.

 

Rond het jaar -1300 is er een vulkaanuitbarsting in IJsland. Een grote vuur verwoesting vindt plaats.
Net als de ster Algol, gaat de zon minder fel schijnen. Ze verliest een jaar lang licht en ook de maan wordt blauw en minder fel. Als resultaat was er minder warmte op de hele planeet. Er kwam een enorme lange winter, geen regen, geen oogsten, allerlei dieren sterven. De steppen verdrogen. Hongersnood, plagen en vele, vele, vele doden. Voor de Kelten een nieuw begin want deze trekken naar andere gebieden. Maar niet alleen de Kelten zijn getroffen, de gevolgen zijn wereldwijd merkbaar. Dit is ook de tijd van de Maya’s.

Ongetwijfeld zal er op deze dag een verschijning van Argol zijn geweest in samenhang met een volle of donkere maan.

 

In het jaar 535, zo’n 2000 jaar later gebeurt ditzelfde fenomeen overigens weer. Vermoedelijk in Krakatoa is de uitbarsting de oorzaak. Dezelfde afname van zonkracht, wereldwijde hongersnood, rampen en doden. Het tijdperk waarin de Azteken leefden.

 

Dus wat is nu het werkelijke verhaal van onsterfelijkheidsdag? Het verhaal dat alle mensen op aarde verbindt? En afrekent met verschillen in cultuur / religie?

 

Het is het besef dat we ontzag moeten hebben voor de onmetelijke (vuur)kracht van moeder aarde- de natuur, die soms liefdevol leven geeft en soms verwoest en leven neemt. Dat we dankbaar mogen zijn voor alles wat ze geeft, de oogsten, voeding, geneeskracht uit de natuur. Dat alles met alles verbonden is. Want die vuurkracht van de aarde heeft invloed op de vuurkracht van de zon en maan. En dat heeft weer invloed op ons, als mens. We zijn afhankelijk van het zonlicht. Voor warmte, voedsel. Dat we dus dankbaar mogen zijn voor het licht van de zon en de maan. Een verhaal over leven en dood. Ontzag en dankbaarheid.

Het kan een verhaal zijn van onheil, het licht dat afneemt, angst, verlies. De dood. De goden die gesust moeten worden.

Maar het kan ook een verhaal zijn van hoop. Het licht komt weer terug. De met lava bedekte aarde is daarna vruchtbaarder dan ooit. We hebben de dood in de ogen gekeken en hebben het overleefd. Er is een nieuw begin, de oogsten komen weer terug. En de zielen van de overledenen zijn dan wel stoffelijk vergaan, maar hun essentie, hun energie blijft. Alles is energie. En energie verandert slechts van vorm.

 

Wat kunnen we ermee?

Het is een dag die voor iedereen een mooi moment biedt om stil te staan bij verlies met het besef dat het slechts een verandering is. Om vooruit te kijken naar nieuwe mogelijkheden.

Met elkaar dankbaar het leven en de kracht van de natuur te vieren.

Het is een mooi moment voor persoonlijke transformatie. Om eens naar binnen te keren om destructief gedrag  of  angsten aan te kijken en die los te laten. Om vernieuwd en herboren weer terug te keren. Om stil te staan wat we collectief kunnen transformeren op aarde.

 

We kunnen vieren dat de energie altijd blijft bestaan. En ons afstemmen op die energie. En kan dat dan door ‘dunnere sluiers’?

Ik geloof dat die sluiers naar ‘het dodenrijk’ niet alleen vandaag dun zijn. Maar altijd dun zijn, voor wie bewust is. Het is altijd mogelijk om jouw aandacht te richten op de andere kant van de sluier. Het is slechts de kracht van het collectieve veld dat we met elkaar wereldwijd creëren die de vaardigheid op deze dag versterkt. Door gezamenlijk de aandacht en intentie te richten.

 

Des te meer weer een reminder hoe machtig we zijn als collectief, als we de krachten bundelen.

 

Inzichten uit het verleden gebruiken ter evolutie voor de toekomst

Of je dan Samhain viert of Halloween, Een kaarsje brandt op Allerzielen of je afstemt op de energie van de zon en maan of overledenen…..Het kan allemaal.

Ieder leeft het verhaal op de eigen unieke manier. We zijn éénder en toch ook verschillend. We hebben allemaal een eigen stukje van de hele waarheid: de staart, het hoofd, de romp.

 

Pas als we leren ons niet te ergeren aan verschillen maar die te accepteren. Als we proberen elkaars taal te leren verstaan en inzien hoe we elkaar aanvullen en van elkaar kunnen leren. Onze krachten bundelen als collectief. Pas dan kunnen we de evolutionaire ontwikkeling maken van Homo Sapiens naar ‘Homo Conscious’

 

De bewuste mens die de samenhang van alles ziet, óók de pijn die je een ander doet met jouw oordeel die uiteindelijk bij jezelf terugkomt. Die de monsters in zichzelf durven aan te kijken en die alchemistische dood aan durven gaan om als herboren weer te verschijnen. De mens die niet in dualiteit, ‘verdeel en heers’ denkt en handelt maar vanuit comm-unity en liefde.

 

Gelukkig gaat een evolutionaire ontwikkeling niet in één nacht. En hebben we nog de tijd om te leren. Een heel leven lang…en opnieuw…en opnieuw….en opnieuw.

Fijne onsterfelijkheidsdag!

Namasté In l’akech, Hartgroet Esther

Spirituele Coaching & Opleiding

Trajecten

• Hoogsensitiviteit en zielsmissie in loopbaan
• Vertrouwen op je intuïtie
• Kundalini activatie
• Spirituele opleiding Master tempel healer
• Online lichtwerk cursus Egyptisch Kosmisch lichtwerk
• Online Isis en Hathor tempel
• Waarom spirituele coaching? 
• Waarom tempel vd godin?